Adolf
Hetzelfde huis een ander huishouden
Adolf is een nieuwbouwwoning in de rand van Gent met een mooie grote tuin en een oude magnolia.
De opdracht begint met de vraag hoe we op een kwalitatieve manier in hetzelfde huis meerdere huishoudens kunnen organiseren.
Adolf is een doorgroei- en meegroeiwoning, op het ritme van verschillende gezinssituaties.
Adolf is een flexibele stapelwoning en heeft als laatste woning in de rij bijzondere vergezichten in de straat.
Drie buitenkamers organiseren het binnenkomen, geven een plek op hoogte met zicht op de tuin, een dakterras met zicht op de stad.
Adolf is de laatste woning van een serie rijwoningen. De rechtergevel is een wachtgevel.
De inplanting van de woning is een reactie op de bestaande stedenbouwkundige voorschriften. Omdat de tweewoonsten aan de linkerkant terugspringen, krijgt het voorste deel van de woning een uniek langszicht op de straat.
Het hoofdvolume springt terug ten opzichte van de linkerbuur, zodat het compacte volume genoeg licht kan ontvangen en er geen vis-à-vis met de buur ontstaat.
We tekenen een woning die kleiner is dan de maximale toegelaten grondoppervlakte. Zo krijgt elke kamer voldoende licht en lucht.
Een woning die in de hoogte gestapelde leefruimtes maakt, waar de leden van een groot gezin zich naar wens kunnen terugtrekken om te studeren, een boek te lezen, te spelen, etc.
Er wordt gekozen voor een BEN-woning, met een compacte geïsoleerde schil in houtbouw en houten bekleding, licht en specifiek. De vloerplaat is in beton en heeft massa. De buitenkamers met een lichte schil vormen een beschutte buitenruimte en aangename verblijfruimte.
Adolf is de laatste woning van een serie rijwoningen. De rechtergevel is een wachtgevel.
De inplanting van de woning is een reactie op de bestaande stedenbouwkundige voorschriften. Omdat de tweewoonsten aan de linkerkant terugspringen, krijgt het voorste deel van de woning een uniek langszicht op de straat.
Het hoofdvolume springt terug ten opzichte van de linkerbuur, zodat het compacte volume genoeg licht kan ontvangen en er geen vis-à-vis met de buur ontstaat.
We tekenen een woning die kleiner is dan de maximale toegelaten grondoppervlakte. Zo krijgt elke kamer voldoende licht en lucht.
Een woning die in de hoogte gestapelde leefruimtes maakt, waar de leden van een groot gezin zich naar wens kunnen terugtrekken om te studeren, een boek te lezen, te spelen, etc.
Er wordt gekozen voor een BEN-woning, met een compacte geïsoleerde schil in houtbouw en houten bekleding, licht en specifiek. De vloerplaat is in beton en heeft massa. De buitenkamers met een lichte schil vormen een beschutte buitenruimte en aangename verblijfruimte.
Adolf is de laatste woning van een serie rijwoningen. De rechtergevel is een wachtgevel.
De inplanting van de woning is een reactie op de bestaande stedenbouwkundige voorschriften. Omdat de tweewoonsten aan de linkerkant terugspringen, krijgt het voorste deel van de woning een uniek langszicht op de straat.
Het hoofdvolume springt terug ten opzichte van de linkerbuur, zodat het compacte volume genoeg licht kan ontvangen en er geen vis-à-vis met de buur ontstaat.
We tekenen een woning die kleiner is dan de maximale toegelaten grondoppervlakte. Zo krijgt elke kamer voldoende licht en lucht.
Een woning die in de hoogte gestapelde leefruimtes maakt, waar de leden van een groot gezin zich naar wens kunnen terugtrekken om te studeren, een boek te lezen, te spelen, etc.
Er wordt gekozen voor een BEN-woning, met een compacte geïsoleerde schil in houtbouw en houten bekleding, licht en specifiek. De vloerplaat is in beton en heeft massa. De buitenkamers met een lichte schil vormen een beschutte buitenruimte en aangename verblijfruimte.
