Schmitz

Op een lang en smal perceel van 4.60 x 43.10m staat een hoofdgebouw met een tweede achterbouw, oorspronkelijk gebouwd in het begin van de 20e eeuw, maar bijna onherkenbaar aangepast en herwerkt. De bestaande structuur is een zelfverbouwde bricolage van verschillende materialen in de loop der jaren. Beton, stenen, staal, hout, allemaal willekeurig gebruikt afhankelijk van wat voorhanden was. De gelaagdheid van de constructie geeft nieuwe inspiratie voor de renovatie, de transformatieprocessen zouden leesbaar moeten blijven.

De gehele begane grond is een doorlopende open ruimte (voorheen een garage). Deze openheid wordt gehandhaafd in het nieuwe ontwerp door afzonderlijke volumes voor een studio, een atelier en een werkplaats in deze open ruimte te plaatsen en een gemeenschappelijke buitendoorgang te maken die toegankelijk is over de gehele lengte van de site van de voorkant naar de achterkant die de straat met de binnenplaats verbindt. Deze passage verbindt de stadstuinen en is de hoofdtoegang voor alle ruimtes, de studio, het huis, het kantoor, het atelier en de werkplaats.

Een lichte constructie wordt geplaatst in de stadstuinen met twee trappen. Één trap geeft toegang tot de eerste verdieping van de twee huizen, de andere geeft toegang tot een dakterras aan de achterkant boven de werkplaats, deze constructie biedt een tweede gedeelde verkeerscirculatie over het pand. De gedeelde openluchtcirculatie vergroot de beperkte binnenruimten en functioneert als ongedwongen ontmoetingsruimten.

Wat bewaard kan worden, wordt bewaard, de verschillende constructiesystemen en details brengen de scheidslijn tussen oud en nieuw tot uitdrukking. Het ooit drukke en ingesloten gebouw wordt geopend voor meer licht en lucht, waardoor weinig bruikbare ruimte verloren gaat, maar veel kwaliteit wordt gewonnen.